با تاریخچه تکنوکراسی، آشنا شویم
تکنوکرات: واژه تکنوکراسی از کلمات یونانی τέχνη، tekhne به معنای مهارت و κράτος، kratos به معنای قدرت، مانند حکومت، یا حکومت گرفته شده است. ویلیام هنری اسمیت، مهندس کالیفرنیایی، معمولاً به اختراع کلمه تکنوکراسی در سال 1919 برای توصیف “حکومت مردم که از طریق خدمتگزاران آنها، دانشمندان و مهندسان موثر واقع می شود” اعتبار دارد، اگرچه این کلمه قبلاً در چندین مورد استفاده شده بود. موارد. اسمیت از واژه تکنوکراسی در مقاله خود در سال 1919 با عنوان «تکنوکراسی—راهها و ابزارهای دستیابی به دموکراسی صنعتی» در مجله مدیریت صنعتی استفاده کرد. کاربرد اسمیت به دموکراسی صنعتی اشاره دارد: جنبشی برای ادغام کارگران در تصمیمگیری از طریق شرکتهای موجود یا انقلاب.
در دهه 1930، از طریق نفوذ هوارد اسکات و جنبش تکنوکراسی که او پایه گذاری کرد، اصطلاح تکنوکراسی به معنای «حکومت با تصمیم گیری فنی» با استفاده از معیار انرژی ارزش یافت. اسکات پیشنهاد کرد که پول با گواهینامه های انرژی با واحدهایی مانند ارگ یا ژول، معادل کل بودجه انرژی خالص ملی مناسب جایگزین شود و سپس با توجه به در دسترس بودن منابع، به طور مساوی بین جمعیت آمریکای شمالی توزیع شود.
در استفاده متداول عبارت تکنوکرات مشتق شده است. کلمه تکنوکرات میتواند به کسی اشاره کند که به دلیل دانش خود از قدرت دولتی استفاده میکند،«عضو یک نخبگان فنی قدرتمند» یا «کسی که از برتری کارشناسان فنی دفاع میکند».[13][4][5] مک دانل و والبروزی نخستوزیر یا وزیر را به عنوان یک تکنوکرات تعریف میکنند که «در زمان انتصاب به دولت، آنها: هرگز پست دولتی تحت عنوان یک حزب سیاسی نداشته باشند، عضو رسمی هیچ حزبی نباشند، و گفته شود. برخورداری از تخصص سیاسی غیرحزبی شناخته شده که مستقیماً به نقشی که در دولت اشغال می شود مربوط می شود». در روسیه، رئیس جمهور روسیه اغلب وزرایی را بر اساس تخصص فنی از محافل سیاسی بیرونی معرفی می کند و از آنها به عنوان “تکنوکرات” یاد می شود.